rozdział czterdziesty.

Przede mną stał najpiękniejszy dom jak kiedykolwiek widziałam. Zbudowany z drewnianych desek idealnie komponował się z leśnym otoczeniem. Czułam, że niedaleko stąd jest ocean. Uwielbiam wodę. Można się w niej zatracić. Otula cię niczym kokon i nie chce wypuścić póki sama się nie wybijesz. Z życiem jest podobnie. Idziesz na dno i to ty musisz się odbić od niego by wypłynąć na powierzchnię.
Dokoła biegła weranda, a na piętrze był mały balkonik. Okna były duże, przestronne z ciemnego drewna. W nich było widać lekkie zasłonki. Podeszłam bliżej dotykając poręczy schodków, bojąc się, że to zaraz zniknie. Jest idealnie, pomyślałam. Poczułam jak łza spływa mi po twarzy. Szybko ją otarłam.
Poczułam jak Diego oplata mnie ramionami.
- I jak, podoba się?
Odchyliłam głowę by na niego spojrzeć.
- Jest idealnie - wyszeptałam.
I nie myślałam tu tylko o miejscu, domku, ale i o nowym życiu. Będzie dobrze, już to wiem.
Uradowany lekko mnie pocałował.
- Chcesz zobaczyć jak jest w środku?
Kiwnęłam głową nadal oszołomiona widokiem domu.
- Ale... Najpierw idę na ogród - uśmiechnęłam się.
- Okey, to ja czekam w środku. Trafisz, nie?
- Jak coś to będę wołać.
Roześmiany skierował się po schodkach do domu, a ja w stronę drugiej strony posesji. Stanęłam jak wryta. Pierwsze co rzucało się w oczy to basen ze skocznią i mini wodospadem, czułam jak oczy mi się świeciły.Zaczęłam się zachwycona obracać aż zauważyłam ogromny taras z grillem i leżakami, cały był zabudowany na wypadek deszczu. Za furtką był las, w sumie to nic dziwnego bo dom stał w jego środku więc to nic dziwnego, że za nią była ściana drzew. Zauważyłam cienką ścieżkę. Poszłam w jej stronę. Musiałam odgarniać gałęzie by nie dostać w twarz. Słyszałam śpiew ptaków, a dłońmi muskałam liści roślin. Chyba nigdy nie byłam tak blisko natury.
Przede mną pojawiła się polanka. Praktycznie pusta. Nie licząc huśtawki. Tak właśnie. Była tylko huśtawka.
- Diego? Co w środku lasu robi huśtawka?
Z a w s z e  c h o d z i ł a ś  n a  p l a c y k,  n a  h u ś t a w k ę.  C h c i a ł e m  ż e b y  j a k a ś  c z ę ś ć  L A  p r z y j e c h a ł a  t u  z  t o b ą...
- Dziękuję ci - zaszlochałam.
I d ź  p r z e d  s i e b i e,  n i e  z a t r z y m u j  s i ę  t u t a j.  I d ź,  a l e s z y- b k o  w r a c a j. 
Zrobiłam jak kazał, nadal musiałam się przedzierać aż w końcu dotarłam tam gdzie mnie skierował. Stałam na skraju lasu jedynie krok dzielił mnie od wejścia na piaszczystą plażę. Prywatną plażę z tego co widziałam. Trzysta metrów ode mnie była wolność. Ocean Spokojny. Diego, jesteś wspaniały, pomyślałam.
Pobiegłam w stronę wody, po drodze gubiąc buty. Stanęłam na brzegu odchylając głowę do tyłu. Poczułam pierwsze liźnięcia wody. Pobiegłam dalej czując jak zimna woda ochładza moje ciało, a stopy zatapiają się w piasek. Położyłam się na plecach czując jak woda mnie unosi. Mam pełną kontrolę. Kontrolę nad wszystkim.
Wracając tą samą drogą, czułam jak dreszcze przechodzą po całym moim ciele, gdy tylko zawiał lekki wiaterek. Stanęłam przed furtką. Wzięłam głęboki oddech.
- Zaczynamy nowe życie - wyszeptałam. - Lepsze życie.
Z uśmiechem wkroczyłam na teren nowego domu.

Uprzedzam i od razu przepraszam. Od jutra może wyjść jakieś opóźnienie z dodawaniem postów. Ogromnie przepraszam, ale zabrakło weny. Nadrobię sobie rozdziałów na zapas i myślę, że już w niedzielę wieczorem wrócę. Jeszcze raz przepraszam i dziękuję, że nadal tu wchodzicie.