rozdział dziewięćdziesiąty pierwszy.

Obróciłem się z uśmiechem na twarzy.
- O prezencie ślubnym.
Kolejne kłamstwa, kolejne zatajenia. Tak nie można żyć, nieważne jak parszywe jest to życie. Ale nie mogę jej przestraszyć, no nie mogę.
- Drinka? - Uniosłem szklaneczkę wypełnioną po brzeg whisky z colą.
Kiwnęła krótko głową. Podeszła przytulając mnie od tyłu zabierając mi alkohol. Obróciłem się i lekko pocałowałem ją w czoło. Spojrzałem na Mo, który zaniepokojony mi się przyglądał.
- Jak się czuje Alice? - Zapytał.
- W porządku, wymiotuje, ale powoli wraca do siebie.
- Czuję się wspaniale! - Chwiejnym krokiem do nas podeszła.
Czasami czuję się jakbym był tu najstarszy, a oni mieli po pięć lat. Czuję się jak pięćdziesięciolatek pilnujący, by wnuczki nie połamały sobie nóg. Pokręciłem załamany głową.
- Tak? To załóż szpilki i przejdź po prostej.
Wystawiła mi roześmiana język.
Widząc, że Natalia dopiła drinka przerzuciłem sobie nią przez ramię i skierowałem się na kanapę.
- Oglądacie z nami film?
- Pewnie!
Rzuciłem Nat delikatnie na kanapę, podwinęła jej się bluzka odsłaniając brzuch. Zbliżyłem do niego usta lekko całując pępek. Serdecznie się roześmiała.
- A może nie będziemy wam przeszkadzać, hmm? - Mo dwuznacznie poruszył brwiami.
- Nie, nie, nie - Natalia wstała. - I tak mieliśmy obejrzeć film, więc zapraszamy!
Powaliłem ją poduszką ponownie na kanapę.
- Nie słuchajcie jej - uśmiechnąłem się.
- Chodźcie tu! - Natalia znowu wstała krztusząc się ze śmiechu nadal uważając na mój każdy kolejny ruch.
- Nie będzie seksu! - Zarechotała Alice. - Oglądajmy Kac Vegas! Proszę!
- Jestem za - Natalia podniosła rękę.
Spojrzałem na załamanego Morrisa, wzruszyłem ramionami. Mo przewrócił oczami. Jesteśmy za dobrzy, ulegamy słabszej płci, skandal! Alice i tak pewnie zaraz zaśnie, a Morris będzie aktywny do rana, a ja nawet nie tknę swojej narzeczonej. Najchętniej palnąłbym sobie w łeb. Gdzie ta sprawiedliwość?! Mogłem wynająć im hotel i zamknąć się tu na cztery spusty.
- A więc Kac Vegas - potaknąłem.
Nastawiłem film po czym przytuliłem do siebie Natalię, która ułożyła głowę na mojej klatce piersiowej, jestem pewny, że czuje bicie mojego serca i wiem, że biją w tym samym tempie. Alisson przytuliła się do Nat totalnie olewając Morrisa.
- A ja? - Zapytał urażony.
- Przytul się do swojej ulubionej części mojego ciała - klepnęła się w tyłek.
- Oni tak zawsze? - Cicho zapytała Natalia.
- Nie zawsze, ale tak często, że wiem co zaraz powiedzą - uśmiechnąłem się.
Alisson i Mo ciągle się na siebie patrzyli, dziewczyna miała na twarzy ironiczny uśmieszek prowokując Morrisa. Bezczelność.
- Jest zbyt kościsty - wyszeptałem.
- Jest zbyt kościsty!
- Lepiej mieć kości niż sadło, grubasie - kontynuowałem.
- Lepiej mieć kości niż sadło, grubasie!
- I teraz Morris usiądzie obok mnie, obrażony na cały świat - uśmiechnąłem się triumfująco widząc jak Mo sunie w moją stronę. - Popcorn?
- Spierdalaj!
- A nie mówiłem? - Zapytałem zadowolony z siebie.
- Jesteś niemożliwy!